– Mamo, czy ja jestem normalna? – pyta córka. Matka unosi brwi ze zdziwienia i pytającym wzrokiem patrzy na swoje dziecko: – Skąd to pytanie? – Pani w szkole mi je zadała. – Pani? –czytaj dalej
żyj jak chcesz
Nie chcę osądzać, oceniać, ferować wyroków. Chcę obserwować i zauważać fakty. Nie chcę widzieć ludzi trudnych, irracjonalnych, głupich. Chcę widzieć ich emocje i potrzeby, które starają się zaspokoić. Nie chcę słyszeć krytyków, maruderów, malkontentów. Chcęczytaj dalej
zwalniam
Jesień jest dla mnie takim czasem kiedy zwalniam. Zamieniam dużą łyżkę na małą. Działam mniej, więcej przeżywam. Delektuję się tym, czego doświadczam. Zanurzam się w sobie. Dryfuję. Spotykam się sama ze sobą częściej i naczytaj dalej
jak to powiedzieć?
„Jak mam to powiedzieć?” Słyszę czasem to pytanie i nawet nie korci mnie, żeby coś podpowiedzieć. Bo słowa są dla mnie żywą reakcją na całą masę niuansów. I trudno, aby składać je w wypowiedź bezczytaj dalej
przetwory
Każdy ma coś do przerobienia. Musizmy, powinności, oczekiwania… Urazy, zawody, rozczarowania… Napady złości, ataki wstydu, poczucia winy… Dopóki nie zdajemy sobie sprawy, jak bardzo zatruwają nam życie, jakoś sobie z nimi radzimy. Gdy zaczynają nasczytaj dalej
masz wpływ
Nie ja decyduję o tym, czy rano zaświeci słońce czy spadnie deszcz. Nie zatrzymam chmur, nie uspokoję wiatru, nie przegonię burzy. Nie ode mnie zależy wszystko co się wydarzy. Nie dam rady powstrzymać wydarzeń. Nieczytaj dalej
co czujesz?
– Tomek wymyślił sobie, że rzuci studia i otworzy bistro na kółkach! W tych czasach! – skarży się ojciec studenta architektury. – Jak Ci z tym? – pytam go. – Czuję, że trzeba być idiotą,czytaj dalej
nie dźwigaj
Nie dźwigaj urazy, żalu, pretensji; Nie dźwigaj przykrych wspomnień, rozczarowań, miłosnych zawodów; Nie dźwigaj toksycznych relacji, odpowiedzialności za cudze uczucia i bezsilności jeśli chodzi o swoje – Ty masz na nie wpływ. Masz moc, byczytaj dalej